dinsdag 24 juli 2012

MIJN EIGEN 'NESCIO' ERVARING









foto:  Stadsarchief Amsterdam

DE ORANJESLUIZEN

Op de woensdagmiddag ging ik vaak naar de Oranjesluizen. Ik fietste over de Schellingwouderbrug en sjouwde mijn fiets in zo'n gleuf de trappen op, bang dat ik met fiets en al naar beneden zou duvelen.
Hoog boven het landschap keek ik uit over het IJsselmeer en zag de schepen naar de sluis opvaren. Daar was de Lemmerboot, door de vorm herkende ik al op grote afstand dat het de “Jan Nieveen” was, waarmee ik in de zomervakanties naar Lemmer voer.
Langs de IJ-dijk reed ik snel naar de sluizen. Rechts de oude militaire barakken, links de oever van het Amsterdam-Rijnkanaal: ruig grasland en hoog opgroeiend riet, de plek voor vissers, vrijende paartjes en gluurders.
Ik passeerde de sluiswachterswoningen en daarna het verwaarloosde stoomgemaal met de smalle ruitjes, vuil en sommige gebroken.
En dan was je bij de sluizen, enorme deuren met daarop de loopbruggen. Een ervan had dubbele leuningen. Daarover durfde ik met mijn fiets aan de hand wel over te steken.
Er was van alles te zien: sleepboten, een enkel plezierjachtje en vrachtschepen waarop de was hing te wapperen, de schippersvrouw was net zo behendig met het roer als haar man.
De sluiswachters draaiden aan de lieren om de deuren te bedienen, soms moest er een lange pikhaak aan te pas komen voor een extra duwtje. De sluismeester gaf aanwijzingen, hij bepaalde hoe en waar werd afgemeerd.
De Lemmerboot lag langszij. Nieuwsgierig bekeek ik de passagiers aan de reling, misschien was er een bekende bij, mijn hart maakte een sprongetje bij het horen van de Friese taal, mijn ultieme vakantiegevoel.
Soms gingen er manden met vis van boord, er werd gehandeld en onderhandeld en natuurlijk stonden de beste stuurlui ook hier aan wal: oude mannen en dagjesmensen.
Dan zetten de schepen koers richting het IJ. Over de sluisdeur kon ik naar de overkant lopen en ik fietste over de smalle zeedijk langs de vissershuisjes naar Schellingwoude.


Jan Nieveen, foto Spanvis

Anneke Koehof ©

Deze herinnering publiceerde ik in 2009 op Het Geheugen van Oost.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten