Kleur
Mijn favoriete kleur is rood en heeft op mij dezelfde aantrekkingskracht als een zilveren lepel op de diefachtige ekster.
Wanneer ik op zoek ben naar een boek zal een rode omslag of een rood detail daarin een belangrijke rol spelen bij mijn keuze; gelukkig ben ik zelden teleurgesteld in de inhoud.
Ook in de inrichting van mijn huis is veel rood te vinden en in een tekst wordt het woord 'rood' er als het ware uitgelicht.
Ik vond eens een Rode Lijst- stempel en de verleiding was groot om er een vuurrood inktkussen bij te kopen en deze dan onder mijn correspondentie te gebruiken, maar om nu iedereen als 'bedreigde diersoort' te bestempelen...
Zou het een fascinatie zijn of een afwijking?
De film 'Don't Look Now', naar de novelle van Daphne du Maurier, waarin de kleur rood een prominente rol speelt, staat in mijn geheugen gegrift. Wie herinnert zich niet de geheimzinnige dwergachtige verschijning in het rood, waarin de hoofdpersonen hun verdronken dochtertje menen te herkennen?
En 'Het Masker van de Rode Dood', een vertelling van Edgar Allan Poe,
vind ik alleen al door het noemen van die kleur intrigerend.
Om een besmettelijke epidemie, 'De Rode Dood', te ontlopen, besluit Prins
Prospero zich met duizend uitverkorenen terug te trekken in een geheel vande buitenwereld afgesloten abdij.
Hij voelt zich onaantastbaar en geeft een gemaskerd bal, dat zich afspeelt in
zeven vertrekken, elk met hun eigen inrichting en kleur. Een van de zalen is
zwart en wordt verlicht in dieprood scharlaken. Tegen de wand staat een
grote houten klok, die elk uur luid en doordringend de tijd aangeeft, waarbij
de gasten verstarren en het orkest zwijgt. Om middernacht verschijnt een ongenode, geheel in het rood geklede gast, met een angstaanjagend masker. De ontknoping laat zich raden, het is De Rode Dood waaraan alle aanwezigen ten prooi vallen.
Ook als meisje was ik al dol op die kleur. Bij ons in de buurt was een soort Winkel van Sinkel, waar ik een rood schemerlampje in de etalage ontdekte.
Dat wilde ik kopen voor de verjaardag van mijn moeder, maar eerst moest ik het geld ervoor nog bij elkaar sparen. Bang dat het verkocht zou worden vroeg ik de eigenaar het voor mij te bewaren.
Als ik er een boodschap moest halen knipoogde hij en wees naar het hoekje waar hij het lampje voor me had weggezet; op het prijskaartje stond met grote letters 'verkocht'.
Trots gaf ik het cadeau aan mijn moeder, ze pakte het uit en slaakte een kreet van afschuw.
'Je denkt toch niet dat ik dit ga neerzetten? We wonen hier niet op de wallen!'
Ik was diep teleurgesteld en begreep er niets van, hoe kon ze zo iets moois versmaden?
De volgende dag bracht ze het lampje terug naar de winkel en ruilde het voor een snijbonenmolen, een groene...
Anneke Koehof ©
januari 2014
'Kleur' was een opdracht van mijn schrijfgroep.
'Kleur' was een opdracht van mijn schrijfgroep.
