Opdracht: schrijf een column
Decemberblues
Voor mij begint
december al rond half november.
Ja ik weet het, het
is een ziekte, die bij mij zijn oorsprong vond in mijn jeugd.
De spanning van
'gelijk met Sinterklaas jarig' en het feest zelf, kon ik als kind al
niet aan.
Als dan een aantal
verjaardagen in je latere gezin en familie ook nog eens in die feestmaand
vallen,
ligt daar de ideale
bedding voor een december-depressie.
Feestelijkheden en
feestdagen buitelen over elkaar heen.
Familieleden, die
elkaar het hele jaar nauwelijks zien, klampen zich vast aan oude
tradities en worden, in het kader van de 'oude gezinsillusie', bij
elkaar aan tafel genood, of, als je buiten de boot valt, juist niet.
Pijnlijkheden worden met de mantel der liefde bedekt en tegen de tijd
dat de rijkelijk geschonken wijn de waarheid achterhaalt is de avond
gelukkig voorbij.
Etalages met
feestkleding en blingbling lokken, want je moet vooral kopen, kopen.
Als schimmen snellen mensen met
volle tassen door de natgeregende winkelstraten en eigenlijk zou je willen meedoen.
Voor één keer je hullen in al die luxe, in de illusie dat daarmee warmte
is te halen.
De glossies staan
vol foto's van families die modieus gekleed, aan rijk gedekte tafels,
de schijn ophouden dat veel en duur 'geluk' betekent.
De dagen worden
korter, de straten worden versierd met duizenden lichtjes.
Grachtenpanden
wiegelen met verlichte vensters in het donkere water
Binnen branden de
kaarsjes en in de oven staat een stamppot te geuren.
Irritaties worden
vergeten, de wereld staat even stil
Binnenkort is het
Kerstmis en we zoeken geborgenheid bij elkaar.
Kon ik er maar van
genieten, alle pijnlijkheden loslaten, maar het lukt me niet.
Was het maar weer 1
januari, want dan is het over!
Anneke Koehof ©
