Deze herinnering schreef ik in de stijl van 'Nescio' (1882 - 1961)
en ik las het voor tijdens een 'Nescio-wandeling' door het Flevopark met onze Schrijfgroep Oost op 2 juli 2014
Op 5 juni 2015 kreeg ik van
'Schrijvers uit Oost' voor deze ode
een 'eervolle vermelding'.
Op 5 juni 2015 kreeg ik van
'Schrijvers uit Oost' voor deze ode
een 'eervolle vermelding'.
Javaplantsoen
Het Javaplantsoen met de Elthetokerk (Poëtische Proza in de stijl van Nescio)
Javaplantsoen,
met grasvelden 'verboden te betreden', en ijzeren hekjes, die rode
striemen achterlieten als je er te lang op had gezeten. Wat konden
wij daar in 't voorjaar heerlijk spelen, zelden verkeer, maar wel
ruimte, alle ruimte, en 't gezang van ontwakende kikkers in het
Zuiderzeepark, dat maar geen Flevopark wilde heten.
En
natuurlijk holden wij toch over 't gras, we zochten klavertjes vier
en vlochten madeliefjes, totdat de parkwachter, op zijn hoge fiets
met dubbele stang en zijn zwarte hond ernaast, langs kwam.
We
waren al gewaarschuwd, 'juut, juut' en als heilige boontjes zaten
wij op een bank totdat hij, stijf als een plank 't park inreed en wij
weer in 't gras rolden.
En
op de achtergrond tegen 't zwerk de vertrouwde Elthetokerk met 't
groene torenspitsje en de klok, dan kon je zien hoe laat 't was.
Op
zomerse vakantiedagen lagen de stille scholen met warme muren en hoge
ramen dromerig na te trillen van opgedreunde geschiedenisflarden en
drie maal acht is vierentwintig, kinderstemmen die canons zongen, de
juf die in haar handen klapte en de meester met z'n sik, die zijn
kinderen in het speelkwartier naar het park liet marcheren, een-twee
in de maat, terwijl de andere kinderen knikkerden, tolden, en
elkaar jenden, daarna moesten ze nog een poosje leren totdat de bel
klonk en ze joelend langs de zware deuren naar buiten renden.
In
de warme zomerzon rook de schooldeur zoals alleen die maar ruiken
kon. Sluit je ogen en ruik de stroperige geur van een pas gelakte
eiken deur.
En
op de achtergrond tegen 't zwerk de vertrouwde Elthetokerk met 't
groene torenspitsje en de klok, zodat je zag hoe laat het was.
En
in de wintermaanden lag er dikwijls sneeuw en 't kindergeschreeuw
werd gedempt door een witte deken over de weidse ruimte.
Na
schooltijd werden spiegelgladde glijbanen gemaakt, lange slierten
sleeën achter elkaar, sneeuw in je kraag en sneeuw in je haar en
huilende kleintjes met tintelende handen, een sneeuwbal in je
gezicht, maar toch niet vlug naar huis terug.
En
een oude man met z'n scharminkelig hondje, voorzichtig schuifelend
over de stoep, kreeg een sneeuwbal op zijn rug en schudde woedend
zijn vuist naar de pestende groep.
De
kortste dagen waren al bijna voorbij, en door 't reflecterende wit
bleef het donker langer weg, we kregen er geen genoeg van, maar dan
ineens werd 't stil en de glijbanen glansden in 't zilveren
maanlicht.
Je
schrok, een blik op de vertrouwde Elthetokerk met het groene spitsje
en de klok, en dan wist je wel hoe laat 't was!
Anneke
Koehof ©
 |
Elthetokerk in de dertiger jaren
foto Geheugen van Oost
|
Anneke
Koehof ©
1
juli 2014
Enkele fragmenten uit het juryrapport van 5 juni 2015.
Het thema van deze editie was Geloven in Oost. Het was deze keer niet zozeer de hoeveelheid inzendingen waardoor de jury verrast was – zo’n 15 waaronder gedichten en monologen -, maar de kwaliteit. Er zaten veel bekende namen tussen en de jury kwam dan ook tot de conclusie dat iedereen die vaker inzond als schrijver is gegroeid. Opvallend was dat verhalen compact waren: geen woord teveel en met afrondende pointes.
...Het thema gaf aanleiding tot heldere, eigenzinnige gedachten. Verwoord binnen prachtige situaties. Soms kunnen inzendingen nog wel eens ‘what you read is what you get’ zijn, met andere woorden: in één laag. De verhalen dit keer getuigen juist van een grote gelaagdheid. Een gebeurtenis wordt een betekenisvol verhaal, een herinnering blijkt te staan voor iets groters. En daar zijn we altijd naar op zoek: het grote in het kleine...
...Zo zou ik nog door kunnen gaan, maar we moeten helaas naar de einduitslag. Ten eerste willen we Anneke Koehof complimenteren met een eervolle vermelding. Twee prachtige miniatuurtjes, twee herinneringen, met grote impact. Vooral je verhaal in de stijl van Nescio maakte grote indruk.
+(640x480).jpg) |
Tekst van Nescio in de Linnaeusstraat
|
