 |
| Vissersscheepjes bij eb in Bretagne |
De opdracht van de schrijfgroep
was 'GEUR'
was 'GEUR'
Een geur, plotseling opgevangen, doet je redeloos verlangen
naar
die heerlijke vakantiedagen in Bretagne, aan het strand.
Het
eindeloze warme zand, een kleverige kinderhand, de geur van
algen en van wier en van 'Moules Frites', in dat kleine restaurant.
algen en van wier en van 'Moules Frites', in dat kleine restaurant.
De zuigende modder, tijdens eb door ons bewandeld,
de
verveloze scheepjes, hulpeloos gekanteld, dragen nog de
geur
van dieselolie en van teer, van zoutdoortrokken hout, en in
een
kratje dat vergeten is, een vleug van licht bedorven vis.
De geur
van zondoorstoofde keien, waartussen stekelige planten hun
kruidige
aroma's in de warme lucht verspreiden, tot ze later weer
verzwolgen
worden door het woest aanrollend water van het opkomend getij,
dat
onder invloed van de maan altijd en eeuwig door zal gaan.
De
warme geur van 'gaufres' uit het kraampje op de pier, de crêpes
met rum, de chantilly, Mor Braz, 't Bretonse bier, de bitterzoete cider en de
honinglikeur, de zelf gevangen oesters met hun zilte smaak en geur...
Het zijn de emoties van de geuren, die mijn herinneringen kleuren.
Anneke
Koehof ©
3 juni
2014
