DE INDRINGER

De opdracht voor de Schrijfcursus was: schrijf een filmscène van 300 woorden, waarin een kledingstuk, dat je nooit meer draagt, een rol moet spelen. (in mijn geval was dat een pyjama, die er weliswaar mooi uitziet, maar door het ingeweven zilverdraad vreselijk jeukt).

 

Werktitel van de film: De indringer

Geschreven door: Anneke Koehof

Gebaseerd op: Het gelijknamige verhaal

Datum: 1 oktober 2013

Locatie: Een boerderij op een onherbergzame plaats in De Ardennen (Blg)

Titel scène: De indringer

Tijdstip: 23.00 uur, Avond, buiten pikdonker.

Intern: Slaapkamer op 1e verdieping met bed, ladekast met schemerlamp en wekker, staande spiegel en een sofa. Op de vloer een vaal karpet.

Muziek: Le Quatro Stagioni, Herfst, op. 8 nr 3 , Vivaldi. Norwegian Chamber Orchestra, Terje Tønnoson, viool.

Deze uitvoering zit vol onverwachte snerpende vioolklanken,

plotselinge kreten door enge mannenstemmen, en onheilspellende dissonanten

 

 

 

 

 De Indringer
 

'De Herfst' uit De Vier Jaargetijden van Vivaldi klinkt door het huis.

Een vrouw komt, gevolgd door een herdershond, de slaapkamer binnen. Ze zet een beker chocolademelk bij de schemerlamp en een boek, op de ladekast naast het bed.

Ze haalt een bordeauxrode, geruite pyjama en een toilettas uit een lade en verdwijnt.

Even is door de geopende deur een stukje hal te zien, met een trap naar boven.

De hond rekt zich uit en bromt tegen zijn eigen spiegelbeeld in het raam.

Met haar pyjama aan komt de vrouw weer binnen. Ze bekijkt zich uitgebreid in de spiegel.

Dan installeert ze zich in bed.

Haar boek is nog maar net opengeslagen als ze een krakend geluid boven haar hoofd hoort.

De hond, die zich op het vloerkleed heeft uitgestrekt spitst zijn oren.

Ze leest weer verder maar wordt dan opgeschrikt door zware voetstappen.

Onmiskenbaar angstig drukt ze zich, met het dekbed tegen haar kin geklemd, tegen de muur.

De hond gromt diep in zijn keel.

Langzaam maar zeker verplaatsen de voetstappen zich richting trap.

Ze grijpt de schemerlamp, de traptreden kraken.

De vrouw vliegt uit bed en schuift de sofa voor de deur, waarna ze er weer in springt met de schemerlamp in de aanslag.

De voetstappen stoppen.

Met opengesperde ogen ziet ze de deurkruk naar beneden gaan.

De hond staat met ontblote tanden te trillen

Tergend langzaam gaat de deur open, een zwart gehandschoende hand wringt zich door de opening, waarna ook een been verschijnt.

Vreemd genoeg hebben arm en been dezelfde ruit als de pyjama die de vrouw draagt.

Daarna verschijnt een tekst:

 

 

'IN DE WEEK VAN HET ENGE BOEK,
              ALLEEN BIJ    SAILOR:
TWEE PYJAMA'S HALEN, EEN BETALEN'.

                                

Anneke Koehof

Ik heb deze scène gebaseerd op iets dat ik midden in de nacht bij mijn dochter Marleen meemaakte:
Ik hoorde voetstappen boven mijn hoofd en iemand kwam de trap af. Het was mijn schoonzoon Karst, die heel vroeg op motorvakantie ging en op zolder zijn tentspullen bij elkaar zocht...

 

 

2 oktober 2013
fictie

http://vulpesvulpes.nl/index.php/audio/geluiden-van-de-vos

Deze geluiden hoort ze ook. Er huist een vos vlakbij hun boerderij. Luister naar de vos in februari!