...EN ZO WERD IK INGEZET VOOR 'BEDRIJFSSPIONAGEDOELEINDEN'.
Zoals
velen had ik een vakantiebaantje, en wel bij V&D.
Ik
spreek over 1958, maar het kan ook een jaartje eerder of later
geweest zijn en ik werd hulpverkoopster op de afdeling damesceintuurs,
herenriemen, handschoenen en shawls.
Behalve
het verkopen van riemen en shawls, verzamelde ik daar ook meteen
handtekeningen van bekende acteurs en actrices, want die kwam je
regelmatig tegen, zoals onder andere Conny Stuart, Mary Dresselhuys, Ton
Lensink en Shireen Strooker.
Zij hebben bij mij een shawl of een riem gekocht en gaven graag hun handtekening.
Later
werkte ik nog enkele weken op de inpakafdeling. Daar voelde ik me
veel vrijer dan in de winkel, verkopen was niet echt aan mij besteed,
ik was geloof ik te eerlijk, want ik zei tegen de klanten als iets
niet zo leuk stond en dat werd door de deftige cheffin niet
gewaardeerd, er moest wel verkocht worden...
Op een
middag werd ik bij de directie ontboden. Ik weet niet meer of het
mijnheer Vroom of mijnheer Dreesmann was, in ieder geval een van de
twee.
Hij was
nogal klein en troonde achter een enorm bureau, in een schemerige
kamer met glanzende donkere meubels en zo'n tapijt waarin je schoenen
diep wegzakten. Het was een eind lopen naar dat bureau en bij iedere voetstap raakte ik meer onder de indruk.
De directeur maakte eerst een vriendelijk praatje en vroeg me daarna of ik bij de Galeries Modernes, ook genoemd De Franse Bazar,
een warenhuis in de Reguliersbreestraat, enkele kledingstukken wilde kopen die bij hen in de reclame waren, een
babydoll en een onderjurk. Dit was uiteraard uit concurrentieoogmerk
en ik moest van bepaalde andere artikelen de prijs goed onthouden.
Natuurlijk
mocht ik niet zeggen dat ik van V&D kwam en zo werd ik
ingezet voor 'bedrijfsspionagedoeleinden'.
Waarom
juist ik? Ik denk dat ik er heel onschuldig uitzag, een keurig
meisje, en ik kon ook nog eens heel aardig toneelspelen.
Nu zou
ik zoiets nooit meer doen, maar toen zag ik er geen kwaad in en was
er waarschijnlijk te gezagsgetrouw voor.
Mijn
vader was woedend toen ik het thuis vertelde, maar niet zo woedend
dat ik ontslag moest nemen, elke extra cent was welkom.
Van
mijn salaris heb ik een jurk gekocht die ik op dansles
droeg, een zwart/wit ruitje met een grote kraag en zo zwierde ik rond
in mijn zelfverdiende geld.
Anneke
Koehof ©
2013