De opdracht voor de Schrijfcursus was: schrijf een filmscène van 300 woorden, waarin een kledingstuk, dat je nooit meer draagt, een rol moet spelen. (in mijn geval was dat een pyjama, die er weliswaar mooi uitziet, maar door het ingeweven zilverdraad vreselijk jeukt).
Werktitel van de
film: De indringer
Geschreven
door: Anneke Koehof
Gebaseerd op: Het
gelijknamige verhaal
Datum: 1 oktober
2013
Locatie: Een
boerderij op een onherbergzame plaats in De Ardennen (Blg)
Titel scène: De
indringer
Tijdstip: 23.00
uur, Avond, buiten pikdonker.
Intern: Slaapkamer
op 1e verdieping met bed, ladekast met schemerlamp en wekker,
staande spiegel en een sofa. Op de vloer een vaal karpet.
Muziek: Le Quatro
Stagioni, Herfst, op. 8 nr 3 , Vivaldi. Norwegian Chamber
Orchestra, Terje T
ønnoson,
viool.
Deze uitvoering
zit vol onverwachte snerpende vioolklanken,
plotselinge
kreten door enge mannenstemmen, en onheilspellende dissonanten
De Indringer
'De Herfst' uit De
Vier Jaargetijden van Vivaldi klinkt door het huis.
Een vrouw komt,
gevolgd door een herdershond, de slaapkamer binnen. Ze zet een beker
chocolademelk bij de schemerlamp en een boek, op de ladekast naast
het bed.
Ze haalt een
bordeauxrode, geruite pyjama en een toilettas uit een lade en
verdwijnt.
Even is door de
geopende deur een stukje hal te zien, met een trap naar boven.
De hond rekt zich
uit en bromt tegen zijn eigen spiegelbeeld in het raam.
Met haar pyjama aan
komt de vrouw weer binnen. Ze bekijkt zich uitgebreid in de spiegel.
Dan installeert ze
zich in bed.
Haar boek is nog
maar net opengeslagen als ze een krakend geluid boven haar hoofd
hoort.
De hond, die zich op
het vloerkleed heeft uitgestrekt spitst zijn oren.
Ze leest weer verder
maar wordt dan opgeschrikt door zware voetstappen.
Onmiskenbaar angstig
drukt ze zich, met het dekbed tegen haar kin geklemd, tegen de muur.
De hond gromt diep
in zijn keel.
Langzaam maar zeker
verplaatsen de voetstappen zich richting trap.
Ze grijpt de
schemerlamp, de traptreden kraken.
De vrouw vliegt uit
bed en schuift de sofa voor de deur, waarna ze er weer in springt met
de schemerlamp in de aanslag.
De voetstappen
stoppen.
Met opengesperde
ogen ziet ze de deurkruk naar beneden gaan.
De hond staat met
ontblote tanden te trillen
Tergend langzaam
gaat de deur open, een zwart gehandschoende hand wringt zich door de
opening, waarna ook een been verschijnt.
Vreemd genoeg hebben
arm en been dezelfde ruit als de pyjama die de vrouw draagt.
Daarna verschijnt
een tekst:
'IN DE WEEK VAN HET ENGE BOEK,
ALLEEN BIJ SAILOR:
TWEE PYJAMA'S HALEN, EEN BETALEN'.
Anneke Koehof
Ik heb deze scène gebaseerd op iets dat ik midden in de nacht bij mijn dochter Marleen meemaakte:
Ik hoorde voetstappen boven mijn hoofd en iemand kwam de trap af. Het was mijn schoonzoon Karst, die heel vroeg op motorvakantie ging en op zolder zijn tentspullen bij elkaar zocht...
.jpg)
