 |
| Kastanjeweg/hoek Vrolikstraat |
Ik plaatste dit verhaal al eerder op
'Het Geheugen van Oost'.
DE TOCHT DER TOCHTEN IN AMSTERDAM OOST
Het is bijna niet
voor te stellen dat het alweer meer dan 50 jaar geleden is, die vreselijke
koude winter van 1962/1963.
We worden nu op de
televisie doodgegooid met : 'Komt ie wel of komt ie niet', en dan
bedoel ik natuurlijk de Elfstedentocht ofwel de Tocht der Tochten met
een hoofdletter T!
Alle
Elfstedentochten, zowel voor als na die van 1963, zijn niets
vergeleken met die van toen, want wat was het erbarmelijk koud!
Ik woonde
op de hoek Vrolikstraat/Kastanjeweg, drie hoog, in het huis waar
mijn oma Koehof zoveel jaren had gewoond.
Het lukte mij niet
om de haard brandend te houden, de melk stond 's morgens bevroren in
het pannetje, de keuken was een vrieskast geworden.
Kolen waren er bijna
niet meer te krijgen, de handelaren leverden alleen nog aan 'vaste'
klanten.
Ik werkte op de
reclameafdeling van VRG Papier op de Hoogte Kadijk en kreeg er op
zeker moment de lucht van dat je zakjes kolen kon kopen bij de SHM
(Steenkolen Handels Maatschappij), die ook op de Hoogte Kadijk zat.
Uren hebben wij daar in de rij gestaan en gelukkig met succes, de
kachel kon weer een poosje branden.
Sommige mensen zagen
er potsierlijk uit, allerlei kleding werd over elkaar aangetrokken en
je zag mannen met over hun pet een dames hoofddoek.
In de krant stonden
gruwelijke verhalen. Zo werden vastgevroren watervogels 'gered' door
ze met grof geweld uit het ijs te trekken, dat lukte dan alleen met
het bovendeel...
Die dag, de 18e
januari, vroor het overdag een graad of zes, maar door de harde
Oostenwind was de gevoelstemperatuur (kenden we dat woord toen al?)
vele malen lager. Ik had het daar op de Kastanjeweg zo
verschrikkelijk koud gekregen dat ik besloot de warmte op te zoeken
in het huis van mijn toekomstige schoonouders.
Dat was op de fiets
niet eens zo ver, maar ik had de Oostenwind pal tegen, mijn vingers
waren totaal gevoelloos en mijn tenen lagen los in mijn schoenen.
Ik zat te huilen van de kou en kwam totaal onderkoeld in de
Soembawastraat aan, waar ze mij met warme melk en niet al te dicht
bij de altijd snorrende kolenhaard 'ontdooiden'.
's Avonds zagen we
de Elfstedentocht op de tv. Door de toenmalige zwart-wit beelden leek
het nog erger dan het toch al was, maar voor mij was mijn fietstocht
van de Oosterparkbuurt naar de Indische buurt op 18 januari 1963 mijn
persoonlijke tocht der tochten!
Soembawastraat, foto is uit 1969
Anneke Koehof ©
Met dank aan Jo Haen en Ron de Wit voor de mooie foto's!
Anneke Koehof ©
Met dank aan Jo Haen en Ron de Wit voor de mooie foto's!
