VROUW HOLLE

dit was een Schrijfopdracht waarin huishoudhandschoenen een rol moeten spelen

In de buurt noemen ze haar 'Vrouw Holle', omdat ze van alles uitschudt. Kleding, dekens, matjes en kussens worden tot slijtens toe geklopt en geschuierd. Daarna wordt het kleine balkon van onder tot boven gesopt en even later steken haar felroze huishoudhandschoenen alweer onder de schuiframen door om de buitenvensterbanken te lappen en dat doet ze enige keren per dag. Naast haar deur, in het trappenhuis, hangt een waslijn met minstens zes paar van die werkhandschoenen in allerlei kleuren en in een mand ligt een berg blauwe schoenhoezen. Ze draagt een schort met zak en daaruit piepen haar stofdoeken, elke kleur heeft z'n eigen functie. Eigenlijk laat ze zelden iemand toe, maar voor dit gesprek moest mevrouw Dekwaadsteniet een uitzondering maken en daarom zit de intaker van de Thuiszorg met oranje rubber handschoenen en over haar schoenen een paar plastic hoezen. Ze krijgt een kopje thee en elke keer als ze het kopje op tafel dreigt te zetten maakt mevrouw Dekwaadsteniet een naar binnen gezogen geluid: 'fffffffff', trekt een stofdoek uit haar schort en veegt fanatiek over de plek waar misschien wel eens een kring zou kunnen komen. Een ding is zeker: Vrouw Holle hunkert naar hulp!

Anneke Koehof 20 maart 2013

           fictie

DE SCHOOLTAS

                                                         
  foto uit de folder van De Bonneterie, ik was toen 'teenagermodel'                                              

Deze opdracht heeft alles te maken met de zintuigen, maar zonder het zintuig zien toe te passen.

Wanneer ik terug kon stappen in het verleden en ze zouden me geblinddoekt naar deze plek brengen, dan nog zou ik zonder aarzelen raden waar ik was: de lederwarenwinkel van mijn oom.




Mijn oom helemaal links in zijn werkplaats
met dank aan 'Geheugen van Oost'.

Eigenlijk was hij zadelmaker, een functie uit zijn legertijd.
Ik ruik de geuren van de diverse leersoorten: varkensleer ruikt penetrant, een beetje pissig zelfs, runderleer heeft een neutrale geur en kalfsleer ruikt uitgesproken fijn. Aan een zadel, dat ter reparatie in een hoek ligt, hangt nog de warme paardenlucht. Dat, samen met de verschillende lijm- soorten, zorgt voor een aroma dat mij terugvoert naar mijn kindertijd. Ik strijk over de uitgestalde voorraad: de stugge juchtleren diplomatentas; het fijne reliëf van de pilotenkoffer, ooms specialiteit; het kalfsleren damestasje, zacht als fluweel; de riemen aan het rek; het vetleren zadel en de metalen ringen met hak en teenbanden waarmee hij 's winters met voorzichtige pasjes over de ijsbaan schuifelt. Ik hoor de grote naaimachine in zijn werkplaats ratelen, oom is bezig aan het geschenk dat ieder twaalfjarig nichtje of neefje van hem krijgt, een degelijke schooltas. Maar ik wil geen schooltas, ik wil zo'n leuke boodschappenmand met een BB- ruiten stofje erover, dat hebben bijna alle meisjes. Toch bedank ik hem hartelijk, hij is mijn liefste oom en de tas, daar heeft mijn vader nog tot zijn tweeënnegentigste zijn boodschapjes in gedaan.

Anneke Koehof © 20 maart 2013

Ik wilde ook zo'n mandje!