DE SCHOOLTAS

                                                         
  foto uit de folder van De Bonneterie, ik was toen 'teenagermodel'                                              

Deze opdracht heeft alles te maken met de zintuigen, maar zonder het zintuig zien toe te passen.

Wanneer ik terug kon stappen in het verleden en ze zouden me geblinddoekt naar deze plek brengen, dan nog zou ik zonder aarzelen raden waar ik was: de lederwarenwinkel van mijn oom.




Mijn oom helemaal links in zijn werkplaats
met dank aan 'Geheugen van Oost'.

Eigenlijk was hij zadelmaker, een functie uit zijn legertijd.
Ik ruik de geuren van de diverse leersoorten: varkensleer ruikt penetrant, een beetje pissig zelfs, runderleer heeft een neutrale geur en kalfsleer ruikt uitgesproken fijn. Aan een zadel, dat ter reparatie in een hoek ligt, hangt nog de warme paardenlucht. Dat, samen met de verschillende lijm- soorten, zorgt voor een aroma dat mij terugvoert naar mijn kindertijd. Ik strijk over de uitgestalde voorraad: de stugge juchtleren diplomatentas; het fijne reliëf van de pilotenkoffer, ooms specialiteit; het kalfsleren damestasje, zacht als fluweel; de riemen aan het rek; het vetleren zadel en de metalen ringen met hak en teenbanden waarmee hij 's winters met voorzichtige pasjes over de ijsbaan schuifelt. Ik hoor de grote naaimachine in zijn werkplaats ratelen, oom is bezig aan het geschenk dat ieder twaalfjarig nichtje of neefje van hem krijgt, een degelijke schooltas. Maar ik wil geen schooltas, ik wil zo'n leuke boodschappenmand met een BB- ruiten stofje erover, dat hebben bijna alle meisjes. Toch bedank ik hem hartelijk, hij is mijn liefste oom en de tas, daar heeft mijn vader nog tot zijn tweeënnegentigste zijn boodschapjes in gedaan.

Anneke Koehof © 20 maart 2013

Ik wilde ook zo'n mandje!