Opdracht van de schrijfgroep:
een vakantieverhaal.
non-fictie
En
vacançe
Omdat
we voor een hondenwedstrijd in Reims moesten zijn streken we met de
caravan neer op een camping aan de buitenkant van die stad.
Natuurlijk
bezochten we de beroemde Kathedraal Notre Dame, waar de meeste Franse
koningen werden gekroond en waar de later op de brandstapel omgekomen
Maagd van Orleans, beter bekend als Jeanne d'Arc, een belangrijke
rol speelde bij de zalving en kroning van Karel VII op 17 juli 1429.
Na
een dagje stad en cultuur waren we toe aan de route door de
'Montagnes de Reims', langs de beroemde champagnehuizen, gelegen in
een vriendelijk glooiend landschap dat zich uitstrekt tot Epernay,
met druivenvelden zover het oog reikt.
Wat
kan er heerlijker zijn dan een picknick aan de oever van een rivier,
met uitzicht op de velden, met vers stokbrood, Franse kaas en wijn
uit de streek.
Hierdoor
gelouterd vertrokken we de volgende dag naar het eigenlijke reisdoel,
de Haute Savoie in de regio Rhône-Alpes, die wordt omrankt door
Zwitserland en Italië.
We
vonden een rustige camping aan een meer met rondom hoge bergen en in
de verte, meestal in nevelen gehuld, uitzicht op de beroemde Mont
Blanc.
Misschien
was de camping wel iets te rustig, want al de eerste nacht werd er
bij mijn schoonzus en haar gezin ingebroken, al moet je eigenlijk
zeggen 'ingesneden' met een mes was vakkundig een compleet raam uit
hun bungalowtent verwijderd. Zo konden de nachtelijke bezoekers
makkelijk binnenstappen en pakken wat van hun gading was. Dat
gebeurde in verschillende tenten, dus het duurde even voordat we ons
weer op ons gemak voelden, nog afgezien van de rompslomp die zo'n
gebeurtenis met zich meebrengt.
Ondanks
mijn schoolfrans en nog een extra opfriscursus, merkte ik dat het
toch wel heel moeilijk was om je aan de autoriteiten duidelijk te
maken! Wat waren we dan ook blij met de hulp van een vloeiend Frans
sprekende Nederlandse wijnboerin, die voor de liefde in die streek
was terecht gekomen en als tolk optrad.
Haar
Frans was toch wel even iets anders dan mijn gestuntel, maar het
lukte me toch best aardig om iedere morgen het door ons bestelde
stokbrood op te halen bij de receptie, en ook nog een praatje te
maken. Mijn pogingen werden althans welwillend gewaardeerd.
Opnieuw
maakten we mooie tochten in de omgeving en op de steil omhoog
klimmende bergwegen (minstens van de eerste categorie) zagen we met
witte verf aangegeven in welk jaar 'Le Tour' langs was geweest en
wie toen de dag-etappe had gewonnen. Nee, voor ons geen juichend
publiek in de vreemdste uitdossingen of zwaaiend met vlaggen langs de
route, hoogstens kruiste een enkele bruine koe of een alpenmarmot ons
pad, maar steeds weer was onze beloning een spectaculair uitzicht
over het berglandschap.
Toch
zijn wij eigenlijk meer liefhebbers van kuststreken, zoals Picardië,
Normandië en Bretagne, eerlijk gezegd kregen we er genoeg van dat
achter elke berg weer een nieuwe berg schuilging, we verlangden naar
vergezichten en besloten weer eens op te breken.
Op
de ochtend van vertrek ging ik afrekenen 'à la réception du
camping'.
We
kregen een compliment over de gehoorzaamheid van onze honden, we
mochten altijd terugkomen maar één vraag had de eigenaresse wel:
Ik
schaamde me dood, twee weken lang had ik, wel heel consequent,
journée verwisseld voor année en de aanwezigen dus elke morgen
weer een gelukkig Nieuwjaar gewenst...
Achteraf
hebben we er smakelijk om kunnen lachen, maar hoe dom kun je zijn!
Anneke
Koehof ©
6 augustus
2015
