HET SLOT

                                                                                       



Een geleend plaatje uit de Bouquetserie

De opdracht :

schrijf een

Bouquetreeksverhaal,

het mag best een beetje

ondeugend zijn. 

 

 

fictie 

 

 

 

HET SLOT   (Een Bouquetreeksverhaal)

Er was post.

'Sud Romance'

'Uw reisorganisator naar Griekenland'.

Opgewonden las Olga de bijbehorende brief.

Geachte mevrouw,

Gefeliciteerd met de door u gewonnen prijs! Uw romantische reisverhaal over Griekenland was zo boeiend en knap geschreven dat de juryleden unaniem waren in hun oordeel: u bent uitgekozen om een week met de bekende schrijver Eric Schuytenvoerder op Kreta door te brengen. Voor alles wordt gezorgd...

Eric Schuytenvoerder, de knapste jongen van school, waar ze toen stapelverliefd op was, maar die haar niet zag staan. Ze droomde weg en zag hem voor zich, zoals hij in de jaarlijkse toneelvoorstelling de rol speelde van de 'jeune-premier'. Natuurlijk was zijn tegenspeelster het mooiste meisje van de klas, waarvan Olga smalend dacht dat ze haar eigen teksten niet eens begreep.

Hij was een beroemd schrijver geworden, een graag geziene gast in de bekende talkshows, al woonde hij tegenwoordig in Griekenland. In de woonbladen had ze zijn huis gezien: 'een voormalig vissershuis, fraai verbouwd, met patio en uitzicht over de blauwe zee.'

Daar schreef hij zijn bestsellers in eenzaamheid, want hij kon bij het schrijven niemand om zich heen velen, en al helemaal geen vrouwen, die waren hem te veeleisend.

Oh, hoe anders zou zij dat aanpakken, van haar zou hij geen last hebben.

Ze zou op kousenvoeten door zijn 'fraai verbouwde vissershuis' gaan, de grote schrijver met rust laten, hem verwennen met de heerlijkste hapjes, zijn bed opmaken met het fijnste koele linnen, bijna onzichtbaar, altijd geduldig, een glimlach om de lippen. Ze zou zich onmisbaar maken en wachten op de dag dat hij aan haar voeten zou neerknielen om haar, Olga, ten huwelijk te vragen...

Maar ze was al getrouwd, met Ton, die lieve betrouwbare Ton, die haar op zijn manier aanbad, al was die manier niet de hare, niet wat ze van een romantisch huwelijk had verwacht...

Maar ja, als de kraan stuk was repareerde hij hem, hij maaide het gras, deed zijn vuile sokken zelf in de was en zorgde dat ze niets tekort kwam.

En zij vond haar romantiek in het schrijven van liefdesverhalen, die ze deelde met haar lees en schrijfclubje, je kon niet alles hebben in het leven.

Toen Eric Schuytenvoerder zijn naam verbond aan deze prijsvraag aarzelde ze geen moment en schreef, zoals gevraagd, een spannend en romantisch verhaal, dat zich uiteraard in Griekenland afspeelde. Het verhaal was zelfs aan de ondeugende kant, ze had nog geaarzeld of het wel kon...

Ze liet het aan Ton lezen, even zag ze hem de wenkbrauwen fronsen, maar daarna grinnikte hij.

'Moet je doen schat, wie niet waagt wie niet wint, misschien houd je er een leuk reisje aan over, je kunt wel een kleurtje op je wangen gebruiken'.

Ja, ja, dacht ze, je weet gewoon dat ik toch niet in de prijzen val, anders liet je me niet zo makkelijk gaan met een oude liefde, al was die onbeantwoord...

Maar hij meende het, had zelfs de dikke envelop met haar verhaal van duizend woorden naar de brievenbus gebracht.

En nu deze brief, ze had de prijs gewonnen! Wat zou Ton hier van zeggen, ze had hem pas nog verweten zo lomp en onromantisch te zijn...

Wonder boven wonder zag Ton er de grap van in.

'Gaan, zo'n buitenkansje krijg je nooit meer!'

De avond voor haar vertrek vrijden ze. In haar fantasie was het Eric die haar betastte, Ton genoot.

'Ik heb iets moois voor je,' fluisterde hij. Hij kroop naar het voeteneind en trok haar iets aan. Een lingeriesetje?

'Klik', wat was dat?

'Je mag kijken.'

'Godverdomme, wat flik je me nu?'

'Ik heb het sleuteltje' antwoordde hij, het glinsterde in zijn hand.

---

De ontvangst in het afgesproken hotel was allerhartelijkst. Het was avond, duizenden sterren flonkerden aan de fluwelen hemel. Een hotelbediende bracht haar naar boven.

'Er wordt op u gewacht, mevrouw'.

De kamer was donker, onzeker stapte ze naar voren, iemand pakte haar hand en ze ervoer een zachte ademtocht, haar ogen werden bedekt. Ze werd op een bed gelegd en voelde zachte strelingen.

'Klak,' Hoe kon dit?

'Je dacht toch niet dat ik je aan een ander gun?'

'Ton?'

'Dit is niet het slot, dit is het begin,'antwoordde hij teder.

Anneke Koehof ©

3 april 2014