 |
| Novembersfeer aan de gracht |
Na
de eerste najaarsstorm met veel regen, waarbij de bomen angstvallig
hun groene blad vasthielden, werd het plotseling weer zomer, de
warmste oktoberdagen sinds honderd jaar volgens het KNMI.
De
toeristenstroom kwam opnieuw in volle hevigheid op gang en vanaf het
terras aan de overkant schalde het vrolijke gelach over de gracht.
Natuurlijk
gingen we naar de markt, waar het behalve naar fruit, kaas, vis en
broodjes warme worst, ook geurde naar herfstbloemen. We namen een bos
van die mooie grote bronskleurige chrysanten mee, want al leek het
zomer, het was tenslotte oktober. Bijna twee weken lang stonden de
bloemen tussen wat eikenblad op tafel te prijken en ze verspreidden
hun prikkelende najaarsgeur. 'Op de markt is uw gulden een daalder
waard' werd er vroeger gezegd en in dit geval klopte dat ook.
Het
'bootsmannetje' bezocht onze gracht, u weet wel, die met die trompet
en klassieke muziek aan boord. Doorgaans is zijn muziek in harmonie,
maar nu leek het niet helemaal gelijk op te gaan... Evengoed was men
gul met het applaus, mooi weer en een goed humeur gaan meestal samen.
Ook
de bootjes kwamen weer van de kant, nog even voor de laatste keer
genieten, kijken en bekeken worden.
Voor
ons raam, bij de eettafel, hing een kunstig gesponnen web. De spin
hield zich schuil, maar zodra een vlieg of mugje onvrijwillig en
wanhopig aan het web zat vastgekleefd schoot de spin tevoorschijn en
verorberde razendsnel het lekkere hapje. Zo kregen we de natuur bijna
op ons bord geserveerd. Zelf aten we die dagen sla en tomaten, nog
geen winterkost.
En
ineens waren daar de nieuwe lantaarnpalen. Of eigenlijk de nieuwe
armaturen op de oude palen. Een beetje een vlag op een modderschuit,
maar dat klinkt misschien wat muggenzifterig. De vorm is prachtig,
koninklijk bijna. Maar dan het licht, led licht ongetwijfeld, dat is
zuinig, maar wat is het wit. Meedogenloos wordt, wat door de oude
lampen mooi diffuus en zachtgeel werd beschenen, nu zo schel
verlicht, dat het bijna pijn doet aan de ogen. Natuurlijk, het zal
wel veiliger zijn, maar de romantiek aan de gracht is met dit kille
licht ver te zoeken...
Inmiddels
heeft de herfst met veel stormgeweld en regen toch echt haar intrede
gedaan, ik zou zeggen : tussen de buien door blijven genieten!
Anneke
Koehof ©
1 november 2017
 |
| diffuus en zachtgeel licht |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten